Η κατάσταση στη χώρα μας – όπως όλοι γνωρίζουμε- είναι ιδιαίτερα κρίσιμη! Διανύουμε ένα από τα μεγαλύτερα κύματα καύσωνα, ενώ παράλληλα δημιουργήθηκαν πολλά πύρινα μέτωπα στην Ελλάδα. Η ανάγκη λήψης μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος επανέρχεται στο προσκήνιο εντονότερη από ποτέ! Εξάλλου, ήδη ζούμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η οποία είναι απότοκος της δικής μας συμπεριφοράς απέναντι στη φύση. Στην ιστορία αυτή θίγεται το ζητούμενο αυτό, μεταδίδοντας το μήνυμα της άμεσης αντιμετώπισής του, πριν να είναι πολύ αργά.
Ξημέρωσε μια καινούρια μέρα στην πόλη της Κάμπτης. Ο γερο-Ντιν σηκώθηκε από το κρεβάτι του, έφαγε πρωινό και ετοιμάστηκε για τον καθιερωμένο περίπατό του. Του άρεσαν πολλοί οι περίπατοι του γερου-Ντιν. Με αυτόν τον τρόπο είχε την ευκαιρία να σεργιανίσει λίγο στην πόλη και – εάν ήταν τυχερός- να συναντούσε κάποιον γνωστό του για να συζητήσουν. Εδώ και χρόνια ο ήρωάς μας ζούσε μόνος του. Η γυναίκα του είχε πεθάνει πριν από πολύ καιρό, ενώ τα παιδιά του ζούσαν μαζί με τις οικογένειές τους στα ξένα.
Ο γερο-Ντιν, αφού ετοιμάστηκε, βγήκε έξω και ξεκίνησε τον περίπατό του. Όπως πάντα, στην πόλη του είχε μεγάλη κίνηση. Πλήθη ανθρώπων μπαινόβγαιναν στα μαγαζιά για να ψωνίσουν και οι καφετέριες έσφυζαν από ζωή. Παράλληλα, τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν ουρές στον δρόμο, προξενώντας όχι μόνο φοβερή ηχορύπανση, αλλά και καυσαέρια στην ατμόσφαιρα. Ο ήλιος έκαιγε εκείνη την ημέρα, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία να ξεπερνούσε τους 40 βαθμούς κελσίου. Ο Ντιν κοιτούσε με θλίψη το τοπίο γύρω του. Θυμούνταν με νοσταλγία ότι κάποτε στην Κάμπτη δεν υπήρχαν τόσα πολλά διαμερίσματα και ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι. Η πόλη βρίσκονταν παλιά δίπλα σε ένα καταπράσινο παρθένο δάσος, το οποίο περιελάμβανε πολλά είδη φυτών και ζώων. Στα νιάτα του μάλιστα συνήθιζε να επισκέπτεται συχνά αυτό το μέρος, είτε για να συναντήσει τους φίλους του, είτε για μοναχικούς περιπάτους. Εκεί είχε γνωρίσει για πρώτη φορά και τη συγχωρεμένη γυναίκα του. Αχ! Τι ωραίες αναμνήσεις! Ήταν τα καλύτερα χρόνια που έζησε ποτέ! Δυστυχώς όμως, στην εποχή του η Κάμπτη δεν θύμιζε καθόλου με εκείνη που ήταν κάποτε. Παντού κυριαρχούσε το γκρίζο. Σε κάθε γωνία της υπήρχε και από μία πολυκατοικία, ενώ παντού έβλεπες δρόμους με μέσα μαζικής μεταφοράς. Ούτε ένα δέντρο δεν υπήρχε!
Τη στιγμή που ο γερο-Ντιν αναλογίζονταν όλα αυτά, άκουσε από πίσω του μια γνώριμη φωνή:
-Καλή σου μέρα φίλε μου!
Εκείνος γύρισε και είδε να τον πλησιάζει ένα παχουλό χαμογελαστό γεροντάκι. Το όνομά του ήταν Ίνις και ήταν ο καρδιακός του φίλος. Μαζί έπαιζαν όταν ήταν παιδιά, μαζί υπηρέτησαν στον στρατό, μαζί πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια. Επίσης, ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχε πια στη ζωή του:
– Καλημέρα Ίνις! Για πού το έβαλες;
– Πηγαίνω στο γιατρό για τις καθιερωμένες μου εξετάσεις. Θέλεις να περπατήσουμε μέχρι εκεί παρέα;
– Μετά χαράς!
Οι δύο φίλοι ξεκίνησαν να περπατούν μαζί. Στον δρόμο έπιασαν την κουβέντα:
– Το έμαθες ότι ο καύσωνας θα συνεχιστεί και την επόμενη εβδομάδα;…. ρώτησε ο Ίνις.
– Αλήθεια λες τώρα;….. ρώτησε ξαφνιασμένος ο Ντιν.
– Κλιματική αλλαγή βλέπεις! Δεν υποφέρεται αυτός ο καύσωνας!
– Δεν ρίχνει καμία βροχή να δροσιστούμε λίγο!
– Επίσης έχω ακούσει στο δελτίο ειδήσεων ότι λαμβάνουν χώρα πολλές πυρκαγιές αυτό το διάστημα.
– Κι εγώ! Λυπάμαι τους ανθρώπους τον περιοχών αυτών, γιατί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν κακήν κακώς τα σπίτια τους για να σωθούν. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι οι ακίνητες περιουσίες τους αφανίζονται στις φλόγες! Να μην αναφερθώ και στις χιλιάδες ανθρώπινες ζωές που χάνονται!
– Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που βλάπτονται από τις πυρκαγιές! Είναι επίσης τα ζώα και τα φυτά! Εκατομμύρια δέντρα παραδίδονται στις φλόγες, ενώ πολλά ζώα προσπαθούν να γλυτώσουν από αυτήν την πύρινη κόλαση!
– Ευτυχώς που υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές και οι πυροσβέστες που προσπαθούν να εξαλείψουν τον κίνδυνο! Τι γενναίοι που είναι! Διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να σώσουν τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα από τη φωτιά! Αυτοί είναι ήρωες!
– Ο Θεός να είναι δίπλα τους στον αγώνα που δίνουν!
Οι δύο φίλοι για λίγο σώπασαν και προχωρούσαν σιωπηλοί. Εκείνες τις μέρες κυρίαρχο θέμα συζήτησης ήταν τα πύρινα μέτωπα που δημιουργήθηκαν στις περιοχές Βιλ, Ντάκρ και Πέντριν. Το θέμα αυτό αναφέρονταν σε όλα τα δελτία ειδήσεων της χώρας, με τους κατοίκους της Κάμπτης να παρακολουθούν τρομοκρατημένοι της εξελίξεις. Τη σιωπή έσπασε πρώτος ο Ντιν:
– Έτσι όπως πάμε δεν θα αφήσουμε στο τέλος κανένα δάσος αλώβητο!
– Συμφωνώ! Εμείς οι άνθρωποι δεν εκτιμάμε την αξία των δασών στη ζωή μας! Εκείνα είναι που μας εξασφαλίζουν το απαραίτητο οξυγόνο και την προστασία από τις πλημμύρες!….. του απάντησε εκνευρισμένα ο Ίνις.
– Ακριβώς! Μια ζωή τα θεωρούμε όλα δεδομένα! Κάποια μέρα η Μητέρα Φύση θα εκνευριστεί τόσο πολύ και θα μας εκδικηθεί με τον χειρότερο τρόπο!
Όση ώρα μιλούσε ο Ντιν, ο Ίνις προχωρούσε σκεφτικός. Όταν σταμάτησε ο συνομιλητής του, είπε συλλογισμένα:
– Δυσοίωνο προβλέπεται το μέλλον του ανθρώπινου γένους! Ο ανιψιός μου που είναι καθηγητής πανεπιστημίου μου είπε ότι εξαιτίας της απερισκεψίας μας η κλιματική αλλαγή εντείνεται, λιώνουν οι πάγοι στους πόλους, η πανίδα και οι χλωρίδα των δασών απειλούνται από τις πυρκαγιές, ενώ παράλληλα παρατηρείται μόλυνση της ατμόσφαιρας και των υδάτων. Επιπλέον υπάρχουν και άτομα που στο βωμό του κέρδους καταστρέφουν ολόκληρους οικοτόπους για να χτίσουν επιχειρήσεις και διαμερίσματα! Δεν θυμάσαι πως ήταν η πόλη μας κάποτε; Παντού υπήρχαν δέντρα και πολλά όμορφα λουλούδια!
– Φυσικά και τη θυμάμαι! Δεν μπορώ να ξεχάσω το δάσος που βρισκόταν δίπλα της! Εκεί ζήσαμε τόσες ευχάριστες στιγμές!
Οι ήρωές μας άρχισαν να συζητούν αναπολώντας τα ωραία χρόνια που έζησαν στο δάσος. Μάλιστα, καθώς αναφέρονταν σε αυτά, δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια τους!
Οι ώρες κύλησαν γοργά. Κόντευαν να φτάσουν στο ιατρείο, όταν ο Ίνις έπιασε τον Ντιν από τον ώμο και του ψιθύρισε τα εξής:
-Θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι που δεν το έχω πει σε κανέναν. Πριν από μερικές μέρες είδα ένα φριχτό όνειρο! Στον πλανήτη μας δεν υπήρχε κανένα δάσος παρά μονάχα καμένες εκτάσεις. Ούτε ένα λουλούδι για δείγμα δεν έβρισκες! Ακόμη εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής συνέβαιναν αλλεπάλληλες φυσικές καταστροφές και η στάθμη της θάλασσας είχε αυξηθεί , προκαλώντας πλημμύρες σε πολλές χώρες. Απότοκο όλων αυτών ήταν η επιβίωση του ανθρώπου πάνω στη Γη να γίνει πολύ δύσκολη! Στο τέλος του ονείρου μου είχαν εμφανιστεί μπροστά μου όλα τα ζώα του πλανήτη, τα οποία με κοιτούσαν με κατηγόρια: <<Η αλαζονεία σας φταίει που καταστράφηκε το σπίτι μας! Εσείς σκοτώσατε τη Μητέρα Φύση!>>, μου φώναζαν.
Ακούγοντας τα λόγια αυτά, ο Ντιν έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Τι τρομερός εφιάλτης ήταν αυτός!
– Αυτό ήταν ένα απλό όνειρο. Κι όμως αν δεν βάλουμε μυαλό σύντομα θα γίνει πραγματικότητα! Το περιβάλλον κινδυνεύει φίλε μου!
Όταν πια έφτασαν στο ιατρείο, οι δύο φίλοι αποχαιρέτησαν ο ένας τον άλλον και αποχωρίστηκαν. Ο γερο-Ντιν δεν μπορούσε να ξεχάσει τον εφιάλτη του φίλου του. Του έμοιαζε πιο πολύ με οιωνό παρά με όνειρο! Εκείνη τη στιγμή ένας συλλογισμός πέρασε στο μυαλό του:
<< Επιτέλους πρέπει εμείς οι άνθρωποι να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια! Το περιβάλλον κινδυνεύει και πρέπει όλοι να αναλάβουμε δράση! Η Γη δεν ανήκει μόνο σε εμάς, αλλά και στα ζώα και στα φυτά. Για αυτό το λόγο είναι αδήριτη η ανάγκη να αφυπνιστούμε πριν να είναι πολύ αργά. Η Φύση δεν θα μας δώσει πολλές ακόμα ευκαιρίες!>>
Τα παραμύθια της Εύης 