Στα πολύ παλιά τα χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν πολυτέλειες, ζούσε σε μια πεδινή περιοχή ένα κοριτσάκι.
Το όνομά του ήταν Τσέκλη. Είχε κόκκινα μακριά μαλλιά, μεγάλα πράσινα μάτια και φορούσε ένα κοραλί φόρεμα.
Ήταν καλή, έξυπνη, καλόκαρδη, προκομμένη και καλή μαθήτρια. Ήταν τόσο καλή που όλοι οι δάσκαλοι την αγαπούσαν και έπαιρνε πάντα καλούς βαθμούς.
Οι γονείς της ήταν περήφανοι για αυτήν και έλεγαν ότι είχε μυαλό ξυράφι. Η μικρή Τσέκλη θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένη με όλα αυτά τα καλά, μα στην πραγματικότητα δεν ήταν!
Ήταν δυστυχισμένη γιατί τα παιδιά στο σχολείο την κορόιδευαν επειδή το πρόσωπό της ήταν στρόγγυλο, τόσο στρόγγυλο που έμοιαζε με ντομάτα ή καλύτερα με σφαίρα. Για αυτό ήταν λυπημένη και πολλές φορές ευχόταν να είχε ένα κανονικό πρόσωπο όπως τα άλλα παιδιά. Οι γονείς της τής έλεγαν να μην τους δίνει σημασία και πως ήταν όμορφη… αλλά εκείνη δεν άκουγε κανέναν!
Μια μέρα, καθώς η Τσέκλη επέστρεφε από το σχολείο συνάντησε σε ένα χωράφι που ήταν στο δρόμο της έναν γέρο γεωργό που όργωνε το χωράφι του. Αγκομαχούσε καθώς όργωνε και φαινόταν πολύ εξαντλημένος. Το κοριτσάκι τον λυπήθηκε και έτρεξε να τον βοηθήσει.
Αφού το όργωμα τελείωσε ο γεωργός της είπε…:
-Σε ευχαριστώ που με βοήθησες!
-Δεν κάνει τίποτα παππούλη.
-Για να ξεπληρώσω την βοήθειά σου θα πραγματοποιήσω την πιο μεγάλη σου επιθυμία. Πες μου, ποια είναι;
Το κορίτσι ξαφνιάστηκε, πώς ήταν δυνατόν ένας γέρος να μπορεί να εκπληρώνει ευχές; Επειδή νόμιζε ότι της έκανε πλάκα του είπε…:
-Σας παρακαλώ μην αστειεύεστε. Εξάλλου πώς μπορείτε εσείς, ένας απλός γεωργός να πραγματοποιήτε ευχές;
-Όλα γίνονται στη ζωή…της απάντησε εκείνος.
Η μικρή Τσέκλη κατάλαβε πως ο γέρος της έλεγε
την αλήθεια. Έτσι λοιπόν του είπε…:
-H ευχή μου είναι να ομορφύνει το πρόσωπό μου!
-Η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί! Περίμενε εδώ για λίγο…της είπε ο γεωργός και κατευθύνθηκε προς την καλύβα του, που ήταν ακριβώς στη μέση του χωραφιού του. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο γεωργός εμφανίστηκε κρατώντας ένα περίεργο φυτό στο χέρι του. Ήταν κοντό, είχε παράξενα χρώματα και άστραφτε στο φως του ήλιου. Έδωσε το φυτό στη μικρή και της είπε…:
-Αυτό δεν είναι ένα οποιοδήποτε φυτό, είναι ένα μαγικό βοτάνι! Αν το τοποθετήσεις μέσα σε μια κατσαρόλα με νερό και το βράσεις για δυο ώρες θα γίνει ένα υγρό φάρμακο που αν αλείψεις με αυτό το πρόσωπό σου θα γίνει πολύ όμορφο!Προσοχή όμως! Ποτέ μην το βάλεις στα μάτια σου!
Αυτά ήταν τα λόγια του και εξαφανίστηκε! Η Τσέκλη ήταν πολύ χαρούμενη που επιτέλους θα πραγματοποιούνταν η επιθυμία της! Όταν έφτασε στο σπίτι της πήγε κατευθείαν στη κουζίνα και αφού έβαλε το βοτάνι σε μια κατσαρόλα με νερό άρχισε να το βράζει!
Η μητέρα της δεν την άφηνε να πηγαίνει στην κουζίνα αλλά εκείνη τη στιγμή έλειπε από το σπίτι και αυτή βρήκε την ευκαιρία και έκανε ανενόχλητη τη δουλειά της!
Οι δυο ώρες πέρασαν και το φάρμακο ήταν έτοιμο! Η Τσέκλη το πήρε και άρχισε να αλείφει με αυτό το πρόσωπό της! Όσο περίσσεψε το έβαλε σε ένα μπουκαλάκι και το έκρυψε στο δωμάτιό της. Μετά από όλο αυτό έτρεξε στο μπάνιο και κοίταξε στο καθρέφτη για να δει το πρόσωπό της. Περίμενε, περίμενε αλλά δεν άλλαζε τίποτα. Το πρόσωπό της εξακολουθούσε να παραμένει στρογγυλό!
-Μάλλον μου είπε ψέματα ο γέρος. Το βοτάνι που μου έδωσε δεν ήταν μαγικό αλλά ένα απλό χόρτο…είπε απογοητευμένη
και έφυγε από το μπάνιο. Το βράδυ πριν κοιμηθεί σκεφτόταν όλα όσα έγιναν εκείνη τη μέρα και μονολόγησε…:
-Ποτέ δεν θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία μου!
Την επόμενη μέρα όταν ξύπνησε και πήγε στο μπάνιο για να χτενίσει τα μαλλιά της αυτό που είδε στον καθρέφτη την έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό! Το πρόσωπό της δεν ήταν άλλο στρόγγυλο όπως πριν, αλλά όμορφα καλοφτιαγμένο και έλαμπε σαν την σελήνη!
-Τελικά ο γέρος μου είπε την αλήθεια!…μονολόγησε χαρούμενη θαυμάζοντας αυτό που έβλεπε!
Όταν πήγε το πρωί στο σχολείο οι συμμαθητές της ξαφνιάστηκαν με αυτή την αλλαγή…:
-Πω πω Τσέκλη, τι ωραίο πρόσωπο που έχεις!
-Λάμπει σαν τη σελήνη! Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ξαναδεί τόσο ωραίο πρόσωπο!
Αυτά κι άλλα πολλά λόγια της έλεγαν οι συμμαθητές της
κι εκείνη έλαμπε από την χαρά της! Όλα τα παιδιά άρχισαν να την κάνουν παρέα και σταμάτησαν να την κοροϊδεύουν.
Οι μέρες περνούσαν ευχάριστα για την Τσέκλη, ώσπου μια μέρα ήρθε στην τάξη ένας καινούργιος μαθητής.
Αυτός ο μαθητής μπορεί να μην ήταν τόσο όμορφος, αλλά τα μάτια του ήταν πάρα πολύ ωραία. Ήταν μπλε σαν της θάλασσας! Όλα τα παιδιά άρχισαν να κάνουν με αυτόν παρέα. Κανένας δεν ενδιαφερόταν για το όμορφο πρόσωπο του κοριτσιού! Εκείνη θύμωσε με όλα αυτά που συνέβησαν!
-Γιατί κάνετε παρέα με αυτόν αντί με εμένα, εγώ έχω το πιο ωραίο πρόσωπο του σχολείου!…τους φώναζε χωρίς να την δίνει κανένας σημασία.
Στην πραγματικότητα η Τσέκλη ζήλευε τον καινούριο μαθητή, ήθελε εκείνη να έχει τα πιο ωραία μάτια. Τότε, θυμήθηκε το φάρμακο που είχε φυλαγμένο στο μπουκάλι και σκέφτηκε…:
<<Αφού το φάρμακο έκανε το πρόσωπό μου όμορφο,
σίγουρα θα κάνει το ίδιο όμορφα τα μάτια μου!>>
Έτσι λοιπόν, όταν επέστρεψε στο σπίτι από το σχολείο της, πήρε το μπουκάλι που είχε κρυμμένο στο δωμάτιό της και με το λιγοστό φάρμακο που είχε άρχισε να αλείφει τα μάτια της. Όμως ξέχασε τα λόγια του γέρου που της είχε πει να μη βάλει ποτέ από αυτή την αλοιφή στα μάτια της.
Χαρούμενη, σίγουρη για το αποτέλεσμα, διάβασε τα μαθήματά της, έπαιξε με την παρέα της και το βράδυ έπεσε να κοιμηθεί ανυπομονώντας να έρθει η επόμενη μέρα.
Το πρωί ήρθε και η μικρή με το που ξύπνησε έτρεξε στον καθρέφτη να δει τα μάτια της. Αυτό που αντίκρισε όμως την άφησε με το στόμα ανοιχτό! Τα μάτια της είχαν γίνει μικρά σαν χάντρες και ήταν κατακόκκινα! Η Τσέκλη ξαφνιάστηκε και απόρησε που έγιναν έτσι τα μάτια της αφού είχε ξεχάσει την προειδοποίηση του γέρου!
Όταν πήγε στο σχολείο, έγινε κάτι παράξενο. Οι συμμαθητές της μόλις την είδαν δεν την κορόιδεψαν, αντίθετα άρχισαν να τρέχουν μακριά της. Βλέπετε η αλλαγή της ήταν τόσο τρομαχτική που όλοι άρχισαν να την φοβούνται! Κανένας δεν την μιλούσε και ούτε την πλησίαζε!
Η Τσέκλη ήτανε πάλι μόνη και μονολογούσε…:
<<Κοίτα πως κατάντησα, ενώ όλα πήγαιναν μια χαρά κατάφερα πάλι να τους κάνω να με αποφεύγουν. Τελικά καλύτερα ήμουν όταν το πρόσωπό μου ήταν στρόγγυλο!>>
Μια μέρα, καθώς ήταν μόνη της στο διάλειμμα και χαμένη στις σκέψεις της είδε να έρχεται από μακριά ένα αγόρι. Ήταν ο καινούργιος μαθητής. Ο Σάμαν, έτσι τον έλεγαν εκτός από τα ωραία μάτια που είχε ήταν και πολύ πονετικός με πολύ καλό χαρακτήρα. Είδε την Τσέκλη που ήταν λυπημένη, την πλησίασε και την ρώτησε…:
-Γιατί είσαι λυπημένη;
Η Τσέκλη τον κοίταξε. Τι δουλειά είχε αυτός να έρθει σε εκείνη; Αφού όλοι την φοβούνται! Βλέποντας όμως το βλέμμα του που ήταν φιλικό και πονετικό του διηγήθηκε την ιστορία της. Αυτός την άκουσε προσεχτικά και μόλις τελείωσε της είπε…:
-Άμα θέλεις να σε συμπαθήσουν τα υπόλοιπα παιδιά, πρέπει να φέρεσαι ευγενικά και καλά! Όπως λέει η γιαγιά μου, δεν έχει σημασία η ομορφιά της εξωτερικής μας εμφάνισης, αλλά της ψυχής μας!
Το κορίτσι έκανε ότι της είπε. Την άλλη μέρα πλησίαζε τους συμμαθητές της και τους φερόταν καλά! Υπεράσπιζε τα παιδιά που οι μεγαλύτεροι τα κορόιδευαν και όταν έβλεπε κάποιον να είναι λυπημένος πήγαινε κοντά του να τον παρηγορήσει. Οι συμμαθητές της βλέποντας πόσο καλή ήταν μαζί τους σταμάτησαν να την φοβούνται. Την έκαναν μέλος της παρέας τους και της ζήτησαν συγνώμη που την κορόιδευαν.
-Δεν πειράζει παιδιά, περασμένα ξεχασμένα…τους είπε εκείνη.
Μάλιστα ευχαρίστησε τον Σάμαν, για την συμβουλή που της έδωσε και τον έκανε τον πιο καλό της φίλο!
Έτσι πέρασε η ώρα του σχολείου, ήρεμα και ευχάριστα ώσπου ήρθε η ώρα να σχολάσουν. Τα παιδιά επειδή δεν είχαν τίποτα για διάβασμα κανόνισαν μετά το φαγητό να βγούνε έξω στην πλατεία να παίξουν. Έτσι και έγινε. Βρέθηκαν όλα μαζί και πέρασαν καταπληκτικά! Το βράδυ ήρθε και το παιχνίδι σταμάτησε. Τα παιδιά επέστρεψαν στα σπίτια τους. Ήταν η ωραιότερη μέρα της Τσέκλης!
Φτάνοντας στο σπίτι της ενθουσιασμένη είπε πως πέρασε στους γονείς της και πήγε στο μπάνιο να πλυθεί. Όπως κοιτάχτηκε στο καθρέφτη είδε ότι τα μάγια είχαν διαλυθεί και τόσο το πρόσωπό της όσο και τα μάτια της είχαν γίνει όπως πριν! Η μικρή χάρηκε πολύ και έπεσε να κοιμηθεί τρισευτυχισμένη!!!
Από τότε έπαψε να στεναχωριέται, έκανε πολλές παρέες και έζησε ευτυχισμένη για πάντα! Μάλιστα πήρε ένα σημαντικό μάθημα που θα το θυμόταν για όλη της την ζωή.
Δεν έχει σημασία η ομορφιά της εξωτερικής μας
εμφάνισης, αλλά η ομορφιά της ψυχής μας!!!
Ψέματα ή αλήθεια
έτσι λένε τα παραμύθια…
Σάββατο 11/07/2015
Εύη Καπατζιά.
Τα παραμύθια της Εύης
evikapa.wordpress.com
Τα παραμύθια της Εύης 