ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΓΓΕΛΑΚΙ
Στα πολύ παλιά τα χρόνια, τότε που ό,τι διαβάζαμε στα
παραμύθια, όπως για πριγκίπισσες και δράκους υπήρχαν, ζούσε στο Νότιο Πόλο μια κοπέλα. Ήταν η αδερφή του Άι-Βασίλη και το όνομα της ήταν Άγια-Βασιλένια.
Ζούσε σε ένα τεράστιο κρυσταλλένιο παλάτι. Επίσης είχε
πολλούς βοηθούς. Δεν ήταν ξωτικά όπως του αδερφού της, αλλά ήταν μουσικά αγγελάκια και όλα τους είχαν, μουσικά όργανα. Ήταν πιστοί και πολύ υπάκουοι βοηθοί.
Κάθε Πρωτοχρονιά διοργάνωναν μια γιορτή. Έκαναν
μια παράσταση, με μουσική και τραγούδια. Όταν τελείωναν πηγαίνανε να διασκεδάσουν στην Χιονόπολη, ένα μέρος με διάφορα καταπληκτικά παιχνίδια.
Μια μέρα, καθώς η Άγια Βασιλένια μιλούσε με την αρχηγό των αγγέλων για κάτι σχετικό με τη γιορτή, ήρθε ένα γράμμα για αυτήν που έλεγε τα παρακάτω…:
<<Αγαπημένη μου αδερφή,
σου γράφω από το Βόρειο Πόλο. Θέλω να σου πω κάτι πολύ σημαντικό. Σήμερα το πρωί κρυολόγησα, ο γιατρός μου είπε να μείνω στο κρεβάτι και δεν μπορώ αύριο να μοιράσω τα δώρα στα παιδιά, για αυτό θα ήθελα να τα πας εσύ. Συγνώμη αν έχεις προγραμματίσει κάτι αλλά είναι πολύ σημαντικό τα δώρα να παραδοθούν στα παιδιά. Το απόγευμα θα στα στείλω. Βασίζομαι σε σένα…
Με αγάπη ο Άι-Βασίλης.>>
Καθώς το διάβαζε, την παρακολουθούσαν πίσω από την πόρτα
τρία μουσικά αγγελάκια! Ήταν η Κέρλα, η Ξεξά και η Λέλα.
Άκουσαν τι έλεγε το γράμμα και άρχισαν να συζητούν ψιθυριστά για το θέμα αυτό.
Πρώτη άρχισε η Κέρλα…
-Η Άγια- Βασιλένια δε θα έρθει στη γιορτή.
-Ούτε στη Χιονόπολη…είπε η Ξεξά.
-Δεν πειράζει, είναι υποχρέωση της. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ θα φύγω…είπε η Λέλα.
-Εσύ πού θα πας;…τη ρώτησε η Κέρλα.
-Θα πάω μαζί της και θα τη βοηθήσω!!
Οι φίλες της έσκασαν στα γέλια!
-Χα, χα !! Σιγά μη σε αφήσει !! …της είπε γελώντας η Ξεξά.
Χωρίς να χάσει καιρό η Λέλα ρώτησε τη Βασιλένια και εκείνη της είπε…
-Λυπάμαι μικρή μου, μα δεν μπορείς να έρθεις μαζί μου, απαγορεύετε! Εξάλλου είναι κάτι που πρέπει να το κάνω μόνη μου. Εσύ έχεις άλλες υποχρεώσεις και να ασχοληθείς με τη γιορτή.
Η Λέλα στεναχωρήθηκε πολύ…<<Ωραία, τώρα που ήρθε η ευκαιρία να πραγματοποιηθεί η επιθυμία μου..πάει, χάθηκε. Πάντα
ήθελα όταν θα πήγαινε η Βασιλένια στον κόσμο των ανθρώπων να πάω και εγώ μαζί της.>>
Έκατσε για πολύ ώρα σκεπτική και στο τέλος αποφάσισε…
<<Θα πάω ακόμα κι αν δεν με αφήνουν!!>>
Έφτασε η μεγάλη μέρα..Πρωτοχρονιά. Όλοι τους ήταν πολύ ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Κάνοντας τις τελευταίες τους πρόβες, η δασκάλα τους η κυρία Καίρλη τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες για την παράσταση.
Η Άγια -Βασιλένια μέσα στο γραφείο της τακτοποίησε τα δώρα των παιδιών και ήταν έτοιμη για το μεγάλο της ταξίδι. Αφού τα τελείωσε όλα, ξάπλωσε λίγο για να ξεκουραστεί και την πήρε ο ύπνος. Η Λέλα τότε χωρίς να χάσει καιρό τρύπωσε και κρύφτηκε ανάμεσα στα δώρα.
Η ώρα για να μοιραστούν τα δώρα ήρθε και η Βασιλένια
ξεκίνησε με χαρά για το ταξίδι της.
Φτάνοντας στην πόλη, το έλκηθρο σταμάτησε σε ένα σπίτι. Το μικρό αγγελάκι, που του άρεσε να εξερευνάει ξένους χώρους,βγήκε από την κρυψώνα του και μπήκε από ένα ανοιχτό παράθυρο μέσα στο δωμάτιο. Εκεί μέσα, υπήρχαν δύο κρεβάτια που στο ένα κοιμόταν ένα αγόρι κρατώντας σφιχτά ένα αρκουδάκι και στο άλλο ήταν ένα ξύπνιο κοριτσάκι παίζοντας με την κούκλα του.
Η Λέλα τότε το πλησίασε και το ρώτησε…:
-Γιατί είσαι ξύπνια;
-Περιμένω τον Άγιο Βασίλη…της απάντησε.
-Ο Άγιος Βασίλης δε θα έρθει αν δεν κοιμηθείς!
-Μα θέλω να τον δω!
Αφού σκέφτηκε για λίγο η Λέλα της είπε…:
-Θέλεις να σου παίξω ένα νανούρισμα;
-Ναι!
Η Λέλα έβγαλε το μουσικό της όργανο που ήταν ένα ακορντεόν
και άρχισε να παίζει μια γλυκιά μελωδία…το κοριτσάκι σε λίγο αποκοιμήθηκε!
Το αγγελάκι μας αυτό το έκανε και σε άλλα παιδιά που ήταν ξύπνια. Αυτό διευκόλυνε πολύ την Βασιλένια στο έργο της και ξεμπέρδεψε γρήγορα!
Πήρε το δρόμο της επιστροφής. Η Λέλα ήταν τόσο κουρασμένη που αποκοιμήθηκε. Η Βασιλένια την είδε αλλά δεν την μάλωσε, γιατί κατάλαβε πόσο πολύτιμη ήταν η βοήθεια της και ότι χωρίς αυτήν δε θα ξεμπέρδευε τόσο εύκολα…
ΨΕΜΑΤΑ ή ΑΛΗΘΕΙΑ
ΕΤΣΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Τα παραμύθια της Εύης 